Miód Cieszanów

Rodzaje miodu :

Miód faceliowy
Ze względu na swoje ładne kwiaty oraz fakt, że jest bardzo dobrą rośliną miododajną jest czasami uprawiana jako roślina ozdobna. Należy do najlepszych roślin miododajnych. Pszczoły odwiedzają facelię błękitną przez cały dzień. Na 1 m 2 uprawy może pracować 30 pszczół (wydajność na dobrych glebach dochodzi do 300-400 kg miodu/ha).
Zastosowanie tego miodu:
Służy do przyprawiania potraw, podleczenia przeziębienia oraz  nieżycie żołądka.

Miód gryczany
Rośliny jednoroczne lub byliny, rzadko półkrzewy. Osiągają do 2 m wysokości. Łodyga prosto wzniesiona, gładka lub owłosiona.
Zastosowanie tego miodu:
Korzystnie oddziałuje w zapobieganiu i leczeniu chorób serca i układu  krążenia,  szczególnie na podłożu  miażdżycowym. Ma także duże znaczenie , jako lek ochraniający i odtruwający wątrobę. Miód gryczany podobnie jak  miód akacjowy,  jest polecany osobom chorym na cukrzycę. Miód ten stosowany  jest  także  w leczeniu niedokrwistości z niedoboru żelaza. Spowodowane jest wyjątkowo dużą  zawartością łatwo przyswajalnego żelaza,  witaminy C i białka. Skład miodu pomaga także w okresie rekonwalescencji,  
po zabiegach operacyjnych,  w zaburzeniach na tle nerwowym,  w stanach wyczerpania  psychicznego.
Miód gryczany systematycznie przyjmowany przyczynia się do wzrostu poziomu hemoglobiny we krwi, pobudza procesy  odnowy
i wzmacnia organizm po długich  i wyczerpujących chorobach. Wyróżnia się dużą zawartością magnezu, dlatego zalecany jest
do diety anty nowotworowej oraz stosowany w leczeniu schorzeń układu krążenia szczególnie na tle miażdżycowym.

Miód malinowy
Ze względu na czerwoną barwę owoców i łatwość ich odpadania od dna kwiatowego. U różnych odmian uprawnych owoce mogą być koloru od czarnego i purpurowego, przez czerwony, żółty, do białawego.
Zastosowanie tego miodu:
Działa napotnie, rozgrzewająco, antyseptycznie i przeciwgorączkowo. Stosuje się go przeziębieniach, schorzeniach górnych dróg oddechowych, nieżycie żołądka, jelit niedokrwistości oraz prewencyjnie przymiażdżycy.

Miód nawłociowy
Rośnie na polanach, w zaroślach i widnych lasach, na miedzach, suchych łąkach i wrzosowiskach. Roślina szkodliwa dla bydła domowego – może powodować zatrucia, objawiające się gorączką, obrzękami i nadmiernym wydalaniem moczu. Roślina miododajna. Kwitnie od lipca do września.
Zastosowanie tego miodu:
Popularny w leczeniu układu moczowego, pęcherza, przeroście prostaty, kamicy nerkowej, zapaleniu jelit, leczniczy dla dróg żółciowych oraz stawów. Wykazuje działanie antybiotyczne, moczopędne i żółciopędne, przeciwzapalne i bakteriostatyczne. Pomocny przy leczeniu grypy, kataru przeziębień i biegunek

Miód z koniczyny białej
Kwitnie od maja do września, po przekwitnięciu kwiaty brunatnieją. Zapylane są przez trzmiele lub pszczoły.
Zastosowanie tego miodu:
Działa wykrztuśnie, napotnie przeciwzapalnie i moczopędnie Jest skuteczny przy zatrzymaniu moczu, w leczeniu biegunek, niedomagań przewodu pokarmowego zapaleniu oskrzeli i wyczerpania nerwowego. Dzięgi dużej zawartości fruktozy polecany jest przy cukrzycy.

Miód Mniszkowy
Przeważnie są roślinami apomiktycznymi. Zawierają sok mleczny.
Zastosowanie tego miodu:
Mniszek jest bardzo wczesnym pożytkiem pszczelim. Miód z mniszka cechuje się jasnokremową barwą, niekiedy jasnożółtą
i delikatnym, słodkim, mdłym smakiem. Zapach kwiatów mniszka pospolitego.
Krystalizuje szybko przybierając drobnokrystaliczną konsystencję.

Miód wielokwiatowy
Jest to miód pochodzący z nektaru różnych kwiatów. Ma barwę od jasnokremowej do herbacianej, w zależności od  terminu zbioru. Po skrystalizowaniu od jasnoszarej do jasnobrązowej. Jego zapach zbliżony jest do zapachu wosku  pszczelego. Ma smak słodki, łagodny. W zależności od składu nektaru może mieć smak np. gryczany,  lipowy, wrzosowy. Krystalizuje drobnoziarniście. Miód ten ceniony jest wyżej niż miody gatunkowe Miód wielokwiatowy pod względem składu chemicznego cechuje duża różnorodność. Decyduje o tym nektar kwiatowy  pochodzący z wielu roślin miododajnych. Miód wielokwiatowy znajduje zastosowanie w chorobach alergicznych dróg  oddechowych, jak astmoskrzelowa atopowa (alergenna) lub katar sienny, zwany inaczej alergicznym nieżytem nosa.  
Zastosowanie tego miodu:
Miód wielokwiatowy ze względu na wysoką zawartość cukrów prostych jest wykorzystywany jako środek leczniczy jak
i zapobiegawczy. Składniki te, dzięki łatwej przyswajalności przez organizm, stanowią cenne źródło energii dla   mięśnia sercowego, w chorobach serca i naczyń, a także wspomagają wątrobę  w jej funkcji detoksykacyjnej w przebiegu  chorób wątroby, woreczka żółciowego i innych.  

Miód rzepakowy
Zazwyczaj wysiewa się ją w sierpniu. Kiełkuje po 7 dniach od wysiewu. Przed zimą zdąży jeszcze wytworzyć skróconą łodygę z 8-10 liśćmi. Kwitnie w następnym roku przez około 45 dni. Kwiaty zapylane są przez pszczół. Rzepak jest rośliną jednoroczną,  która obficie nektaruje. Na jednej roślinie jest 200-300 kwiatów,  z których jednocześnie kwitnie 10. Kwiay ciemnożółte,  zebrane w  luźne grona,  dają dużo jasnego pyłku, który zebrany w obnóża jest koloru cytrynowo-żółtego. Rzepak jest obsiewany na dużych obszarach,  co powoduje,  że miód rzepakowy jest łatwy do otrzymania. Miód ten jest słodki,  lekko gorzkawy,  prawie bezbarwny,  
o słabym zapachu, podobnym do zapachu  rzepaku. Krystalizuje bardzo szybko,  drobno ziarniście,  już w plastrach.
Zastosowanie tego miodu:
Miód ten pomaga w chorobach serca i układu krążenia. Zalecany przy miażdżycy. Stosowanie miodu rzepakowego wykazało lecznicze działanie w niedomykalności zastawki dwu- i trójdzielnej serca.

Miód akacjowy
Miód akacjowy pozyskiwany jest w okresie kwitnienia robinii akacjowej. W stanie płynnym miód akacjowy ma barwę jasnosłomkową do zielonkawej. Uważany jest za najjaśniejszy z miodów,  ponieważ czasami może być nawet bezbarwny. Po skrystalizowaniu przyjmuje zabarwienie od białego do kremowożółtego. Z uwagi na wysoką zawartość cukru  owocowego fruktozy pozostaje
w stanie płynnym przez długi okres i bardzo wolno krystalizuje. Odznacza się delikatnym,  subtelnym,  lekko mdłym aromatem,
harmonizującym z kwiatami akacji. W smaku jest słodki, ·delikatny i lekko kwaskowaty.
Zastosowanie tego miodu:
Stosowany w leczeniu nadkwasoty żołądka oraz zaburzeń przewodu pokarmowego nerek i dróg moczowych. Redukuje liczbę zanieczyszczeń w organizmie oraz wspomaga układ krążenia, oczyszcza wątrobę, działa uspokajająco, moczopędnie oraz bakteriostatycznie.

Miód lipowy
Zaliczany jest do najlepszych polskich miodów. W stanie płynnym ma barwę od zielonkawożółtej do jasno bursztynowej.
Przypomina konsystencją i barwą olejek rycynowy. Po skrystalizowaniu ma barwę bardzo jasną, o szarym odcieniu.
Smak ma dość ostry,  często lekko gorzkawy. Miód lipowy odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną.
Zastosowanie tego miodu:
W zakresie  działania leczniczego miód lipowy uważany jest powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie,
w chorobach występujących z wysoką temperaturą,  schorzeniach dróg oddechowych. W celu wzmocnienia efektu leczniczego powinno się go przyjmować.Po rozpuszczeniu w naparze z kwiatu lipy,  owocu malin oraz w połączeniu z sokiem z cytryny lub  mlekiem. Miód lipowy przyczynia się  do szybkiego ustępowania  stanu zapalnego i polepszenia ogólnego samopoczucia. Polecana jest także w chorobach serca i układu krążenia. Działa moczopędnie, skutecznie likwiduje obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Zawarte w  miodzie olejki eteryczne wywierają łagodne działanie  rozkurczające i uspokajające,  co jest ważne u osób
z chorobami serca i naczyń. Znana jest także skuteczność tego miodu w schorzeniach układu nerwowego: w nerwicach,  nadmiernym podnieceniu nerwowym,  stresie i bezsenności.    

Miód spadziowy
W Polsce występują dwa gatunki miodów spadziowych; jest to tzw. spadź liściasta (pochodzi najczęściej z drzew lipy) oraz spadź iglasta. Są zbierane przez pszczoły z wydzielin pasożytujących na liściach tych drzew owadów: (mszyc lub czerwców), zmieszanyc
z wyciekającym – na skutek nakłucia owadów sokiem roślinnym. Miody spadziowe zawierają dużo różnych substancji wspomagających leczenie w schorzeniach dróg oddechowych. Miód spadziowy jest najczęściej ciemny z odcieniem zielonkawym
(w przypadku spadzi iglastej) lub ciemno żółtawym (w przypadku spadzi liściastej). Miody spadziowe z drzew liściastych mają specyficzny smak, który nie każdemu odpowiada, a z drzew iglastych – łagodny, lekko żywiczny. Spadź nie występuje corocznie.
W niektórych regionach Polski występuje raz na kilka lat i dlatego miód spadziowy jest jednym z droższych miodów w Polsce.
Spadź jest zbierana przez pszczoły, a wytworzone z niej miody, zwane spadziowymi, mają bardzo wiele walorów, także leczniczych. Miody te charakteryzują się także wyjątkowo ciemną barwą. Na roślinach (liściach, igłach) pokrytych spadzią rozmnażają się grzyby sadzakowe, które tworząc czarny nalot ograniczają dostęp światła do liści oraz utrudniają wymianę gazową roślin, przynosząc często więcej szkód roślinie niż żywiące się jej sokami owady. Ma barwę ciemnobrązową, lekko zielonkawą, skrupiony przypomina bardzo ciemny kolor. Zapach lekko korzenny, w smaku jest żywiczny, gorzki i bardzo aromatyczny.
Zastosowanie tego miodu:
Stosowany w leczeniu górnych dróg oddechowych. Wykazuje działanie przeciwzapalne, antyseptyczne, wykrztuśne, bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze. Świetnie leczy i goi rany. Zawiera mnóstwo składników mineralnych, witamin i mikro- makro- elementów. Wyróżnia się wysoką aktywnością antybiotyczną.

Miód wrzosowy
Coraz trudniej o prawdziwe wrzosowisko. Tereny te zanikają w naszym kraju. Miód wrzosowy staje się teraz najbardziej poszukiwanym i cenionym miodem w naszym kraju. Miód ten jest galaretowaty, pomarańczowo-żółty, nieraz czerwono-brunatny, prawie niemożliwy do odwirowania z plastrów  bez jego rozluźnienia. Krystalizuje niejednolicie, drobnoziarniście.
Po skrystalizowaniu zmienia barwę na  żółto-pomarańczową lub brunatną. Smak miodu jest mało słodki,ostry, nieco gorzkawy. Zapach miodu jest silny, przypominający zapach wrzosu. Należy do najpóźniejszych i najlepszych miodów kwiatowych.
Zastosowanie tego miodu:
Miód wrzosowy przeciwdziała chorobom pęcherza moczowego, nerek, prostaty. Najlepiej popijać go w ciągu dnia, rozcieńczony
w wodzie z dodatkiem soku z cytryny i łyżeczki oliwy.

Miód lawendowy
Rośliny kosmetyczne uprawiane dla eterycznych olejków wykorzystywanych w kosmetyce.
Jest to Roślina miododajna. Kolor ma bardzo jasny. W smaku jest łagodny, konsystencja kremowa, średnio słodki i delikatny.
Zastosowanie tego miodu:
Miód lawendowy wykazuje silne działanie rozkurczowe i uspokajające. Dodatkowo, przyłożony "jako plaster" świetnie goi rany.